Od pierwszego spotkania moja teściowa dała mi jasno do zrozumienia, że mnie nie akceptuje. W mojej obecności mówiła swojemu synowi Vladowi, że mógł wybrać kogoś lepszego – przystojniejszego, bogatszego, bardziej charyzmatycznego. Wszystko to było paskudne, ale miłość Vlada do mnie dawała mu siłę, by to znosić. Dwa lata później pobraliśmy się. Natalia, moja teściowa, usilnie próbowała przekonać Vlada do odwołania ślubu. Jej opór mnie zastanawiał.
Na szczęście mój teść był całkowitym przeciwieństwem: kochał mnie jak własną córkę i przekonał mnie, żebym zignorowała surowość jego żony. Biorąc pod uwagę okoliczności, było oczywiste, że musimy zamieszkać osobno.
Dwa miesiące po ślubie dowiedziałam się, że jestem w ciąży. Ale dobre wieści zostały przyćmione przez ciągłe negatywne nastawienie Natalii. Zasugerowała nawet, że dziecko nie należy do Vlada, czemu stanowczo zaprzeczyłam.
Po narodzinach naszego syna, Danylo, Natalia kontynuowała swoje przypuszczenia, twierdząc, że Danylo nie jest podobny do Vlada. Miałem dość. Postanowiłem zakończyć sprawę testem na ojcostwo. Następnego ranka, po pobraniu próbek od Vlada i mojego teścia do analizy, Natalia błagała mnie, abym nie podejmował tego kroku: zaoferowała mi nawet pieniądze za odmowę.
Ale było już za późno. Wyniki były oszałamiające: Danylo rzeczywiście był synem Vlada, ale nie wnukiem jego dziadka – co wyjaśniało panikę Natalii. Jakaś część mnie chciała zdemaskować Natalię i w końcu pozbyć się jej negatywnego nastawienia, ale powstrzymałem się dla dobra Vlada, zdając sobie sprawę, że to zdemaskowanie zniszczyłoby cały jego świat.
