To był bardzo trudny wybór. Młode małżeństwo postanowiło oddać swojego 7-letniego syna do domu dziecka, ponieważ nie potrafili utrzymać dwójki dzieci. Zdecydowali, że zostanie z nimi młodszy syn tym samym uznając, że starszy będzie mógł jakoś przeżyć bez troski i miłości rodziców. Uważali, że tak będzie lepiej, a jako, że jest starszy, to jakoś sobie z tym poradzi.
Żegnając się z synem mama powiedziała mu, że kiedy ich sytuacja materialna się poprawi, to na pewno go zabiorą z sierocińca, a do tego czasu musi słuchać opiekunów.
Początkowo rodzice nawet odwiedzali Sebastiana i to w każdy weekend. Przynosili mu różne zabawki i słodycze, a czasami nawet zabierali do domu. Stopniowo jednak ich spotkania były coraz rzadsze, a potem całkowicie ustały. Chłopiec miał wtedy zaledwie 10 lat. Wówczas też uświadomił sobie, że rodzice go oszukali i tak naprawdę po niego nie zamierzają nigdy wrócić, a on od teraz może liczyć tylko na siebie.
Sebastian spośród innych dzieci wyróżniał się błyskotliwością i determinacją. Uprawiał sport, lubił czytać książki i uczyć się. Po prostu wiedział, czego chce od życia. Nic więc dziwnego, że był w stanie dostać się na najlepszy uniwersytet w Polsce. Wszyscy wykładowcy zauważyli jego pracowitość i sumienność. Będąc na czwartym roku rozpoczął pracę w prestiżowej firmie. Ostatni rok studiów robił zaocznie, jednocześnie budując nieprzerwanie swoją zawodową karierę.
Szef uwielbiał sposób, w jaki mężczyzna pracował, dlatego został jego prawą ręką. Kilka lat później ten obiecujący młody człowiek był już dyrektorem – od tego czasu jego życie bardzo się zmieniło.
Sebastian już dawno przestał wspominać swoich rodziców – i tak o nim nie pamiętali. Jednak kiedy okazało się, że odnosi sukcesy zawodowe i ma pieniądze nagle się nim zainteresowali i jakoś udało im się go odnaleźć. Pomogli im w tym pracownicy domu dziecka.
Rodzice poprosili syna, aby wybaczył im i pomógł finansowo, ponieważ jego brat wpakował się w kłopoty, zadzierając z typami spod ciemnej gwiazdy, a teraz jest im winny dużą sumę pieniędzy. Aby spłacić długi, musieliby sprzedać swoje mieszkanie. Powiedzieli też, że przecież są rodziną, więc muszą sobie pomagać. Sebastian jednak już dawno przestał być naiwnym dzieckiem, które wierzy w szczere intencje i nie czuł już nic do ludzi, którzy porzucili swoje dziecko dla własnej wygody.
W rezultacie Sebastian dał rodzicom pieniądze, ale powiedział, że mają zniknąć z jego życia na zawsze.
Jego marzenia o kochającej rodzinie już dawno stracił – musiał szybko dorosnąć i zrozumieć, co tak naprawdę się stało. Zrozumiał to wszystko podczas swoich pierwszych, samotnych urodzin.
