Helen nie przyszła tego wieczoru z dokumentami. Wysłała tylko SMS: „Nie ma sensu się kłócić. Chcę dla was dobrze. Lepiej zabezpieczyć pieniądze i zapomnieć o zbędnych wydatkach.” Anna czytała wiadomość ze ściśniętym gardłem. To już nie były rady – to była bezpośrednia ingerencja w jej życie i ciężko zarobione pieniądze.
— Widzisz? — powiedział Mark, pokazując telefon. — Mama ma rację. Trzeba oszczędzać.
Anna wstała od stołu i wyszła bez słowa. Tej nocy nie zmrużyła oka. Myślała o tym, jaka była przed ślubem: samodzielna, odpowiedzialna, potrafiła odkładać, podróżować, kupować, co chciała. Nigdy nie była rozrzutna. A teraz musiała się tłumaczyć z filiżanki kawy czy pary butów.
Następnego ranka spojrzała mu prosto w oczy:
— Mark, jeśli nie usuniesz mamy z konta i nie weźmiesz odpowiedzialności za nas, pójdę własną drogą.
Zaśmiał się, jakby usłyszał żart.
— Przesadzasz. Każda rodzina ma wspólny budżet. Nie zostawisz mnie z takiego powodu.
Ale Anna już nie była tą samą kobietą. Wiedziała, że jeśli teraz odpuści, straci nie tylko pieniądze, ale też szacunek do samej siebie.
Pęknięcie
W kolejnych dniach zaczęła zbierać dokumenty potrzebne do rozwodu. W pracy podzieliła się swoją sytuacją z koleżanką z działu HR, która przeszła coś podobnego. Ta poleciła jej dobrego adwokata. Anna od razu zadzwoniła i umówiła wizytę. Pierwszy raz od wielu miesięcy poczuła, że odzyskuje kontrolę.
Tymczasem Mark zachowywał się, jakby nic się nie stało. Spał do południa, oglądał seriale, opowiadał mamie przez telefon o każdej wydanej złotówce. Helen przychodziła niemal codziennie, a Anna miała tego serdecznie dość.
Pewnego wieczoru, gdy Helen znów weszła bez pukania, Anna stanęła naprzeciw niej:
— Od dziś nie ma pani prawa wtrącać się do moich pieniędzy. Moja pensja należy tylko do mnie.
Helen pobladła.
— Jak śmiesz tak do mnie mówić? Jestem matką Marka! Przecież wam pomagam!
— Nie, pani zabrała moje pieniądze bez zgody. To nie pomoc, to kontrola.
Mark chciał coś dodać, lecz Anna przerwała mu ruchem ręki.
— Dość. Moja decyzja zapadła.
Plan wyjścia
W ciągu następnego miesiąca Anna przelała wszystkie oszczędności na nowe konto i zmieniła hasła do aplikacji bankowych. Rozglądała się za małym mieszkaniem do wynajęcia, niedaleko biura. Adwokat przygotowywał już pozew.
Mark wciąż bagatelizował sprawę.
— Opowiadasz bzdury. To ci przejdzie. Kobiety często mają takie kaprysy.
Anna nie wdawała się w dyskusje. Zostawiała mu krótkie wiadomości: „Jutro spotkanie z adwokatem”, „Musisz podpisać papiery”.
Pewnego ranka Mark obudził się i zobaczył spakowaną walizkę.
— Dokąd idziesz? — spytał zdziwiony.
— Wracam do swojego życia, Mark. Do tego, które zbudowałam własną pracą, a które ty i twoja mama próbowaliście kontrolować.
Próbował ją zatrzymać, lecz Anna wezwała taksówkę i wyszła bez oglądania się za siebie.
Po rozwodzie
Proces rozwodowy trwał kilka miesięcy, ale Anna wygrała. Sąd uznał, że dopisanie matki jako współwłaściciela konta bez zgody Anny było nadużyciem. Pieniądze zostały zwrócone.
Mark i Helen byli zszokowani. Mark dopiero wtedy zdał sobie sprawę, że stracił nie tylko dostęp do finansów, lecz także kobietę, która naprawdę go wspierała.
Anna wynajęła niewielkie, ale jasne mieszkanie blisko pracy. Zaczęła znów spotykać się z przyjaciółkami, kupować sobie ubrania bez poczucia winy, planować podróże. Krok po kroku odkrywała na nowo, kim jest: niezależną kobietą, silną i zdolną do samodzielnego życia.
Epilog
Rok później Anna występowała na dużej konferencji firmowej. Miała na sobie elegancką sukienkę kupioną specjalnie na tę okazję i prezentowała ważny projekt. Kiedy sala nagrodziła ją brawami, poczuła, że historia zatoczyła koło: od dziewczyny, która musiała prosić o zgodę na nowe buty, do kobiety, która sama decydowała o swoim losie.
W przerwie spojrzała na telefon. Miała wiadomość od przyjaciółki: „Słyszałam, że Mark nadal mieszka z mamą i narzeka, że wszystkie kobiety są egoistkami.” Anna uśmiechnęła się. To już nie była jej sprawa.
Podniosła wzrok ku ogromnym oknom sali i wzięła głęboki oddech. Wolność pachniała świeżym powietrzem i otwartą przyszłością.
