Jestem na urlopie macierzyńskim i nie spieszę się do pracy. Pewnego dnia musiałam wpaść do biura po resztki swoich rzeczy. Spotkałam moje koleżanki, więc wypiłyśmy razem herbatę i porozmawiałyśmy trochę.
Aneta 10 lat temu, wraz z mężem kupiła mieszkanie na kredyt hipoteczny. Mąż miał się dobrze i bardzo szybko spłacili długi. W tym czasie zmarła jej matka i zostawiła jej z bratem 2-pokojowe mieszkanie w pobliżu metra.
Aneta ma naprawdę dobrą przestrzeń życiową, a brat przez całe życie pracuje na budowie, w garażu, odsprzedaje gumę, dorabia sobie chwilowo. Nie ma żony, ale ma syna, z którym jednak nie utrzymuje kontaktu.
Alimentów nie płaci, a wszystkie jego prace są w większości nieoficjalne. Facet jest miły, ale leniwy, a czasem lubi sobie wypić. Mimo to jest cichy i nie jest kłótliwy. Kiedy matka zmarła, niebawem stracił kolejną pracę, a Aneta musiała spłacać jego długi.
W ten sposób przez rok siostra z mężem wspomagała brata. Później jednak nadszedł kres. W pewnym momencie jej mąż przestał pomagać szwagrowi. Ponad to, Adam pożyczał pieniądze od innych krewnych i nigdy ich nie oddawał.
Rok później Aneta postanowiła pojechać do mieszkania po matce aby odebrać kilka pamiątek z dzieciństwa. Przyjechała i nie poznała własnego mieszkania…
Było całkowicie puste. To, co pozostało, to tylko te zdjęcia, kilka filiżanek, taborety, trochę ubrań i kilka innych drobiazgów.
Adam nawet nie usprawiedliwiał się. Mówił, że nie dostawał od niech pieniędzy, pracy nie miał, więc musiał za coś żyć.
„Ale masz ręce i nogi. Masz 44 lata, nie jesteś w stanie się wyżywić?”- krzyczała Aneta.
Mąż Anety był spokojny. Kobieta zadzwoniła do męża, a ten przyjechał do mieszkania. Małżeństwo podjęło decyzję o sprzedaży mieszkania i podzieleniu kosztów na dwie rodziny: część Anecie, a część Adamowi. Adam początkowo nie zgadzał się „na pół”, ale mąż Anety, Mikołaj, szybko wyjaśnił mu, że nie ma innej możliwości.
Mieszkanie sprzedano szybko. Oczywiście Adam nie był tym uradowany, jednak siostra pomogła mu załatwić pracę i kupić inne, małe mieszkanie z daleka od miasta. W końcu musiał się jakoś usamodzielnić.
Aneta trochę się uspokoiła, ale z żalem wspomina rzeczy, które brat zmarnował. I nie tylko dlatego, że miały wartość materialną, ale także dlatego, że były pamiątkami rodzinnymi.
Stary ulubiony pled mamy, kolekcja radzieckich figurek, zestaw do herbaty z dzieciństwa, stare książki, indyjski wazon babci i kilka innych pamiątek zapisanych w sercu przepadło.
„Sprzedał naszą pamięć” – mówiła Aneta. I nie może sobie wybaczyć, że nie zabrała cennych rzeczy do ich domu z mężem. Niestety, krewnych się nie wybiera…
