W mroźny wieczór przez wysokie zaspy śnieżne, będąc w dziewiątym miesiącu ciąży, pobiegła do sklepu. Pijany mąż chciał dobrze się bawić i kazał żonie iść po piwo. Jak każda kobieta wierzyła, że on się zmieni, a to wszystko są chwilowe trudności. Nie było jej trudno (w dziewiątym miesiącu !!!) zrobić coś dla dobra ukochanego męża. Tak, takie są Polki – zawsze chcą ratować mężczyzn, którzy powinni gnić samotnie, a nie zarażać innych swoim zgniłym życiem. Dwadzieścia cztery godziny później urodziłem się ja. Na mojej twarzy pojawił się nietypowy siniak. Lekarze powiedzieli, że będą go obserwować, początkowo nie był groźny.
Rok później zdecydowali się na operację, bo siniak narastał i trzeba było usunąć całą martwą tkankę. Pozbyli się go, ale blizna pozostała ogromna. W latach dziewięćdziesiątych wciąż nie było takiej technologii, która usuwałaby blizny, a najważniejsze było zdrowie, wygląd nie był szczególnie ważny.
Pamiętam, że całe życie ciągle wyśmiewano mnie z powodu tej blizny. Obrażali mnie, a niektóre dzieci całkowicie się mną brzydziły. Kiedy wracałem do domu, mama i dziadek ciągle mnie pocieszali, mówiąc, że jestem po prostu wyjątkowy i nie powinienem zwracać uwagi na głupców. A potem był okres młodzieńczy, zakochałem się w dziewczynie, która towarzyszyła mi w powrotach ze szkoły do domu.
Raz umówiliśmy się na spotkanie, ale nie przyszła. Później pojawiła się z chłopakiem, który był moim znajomym. Zapytałem ją, dlaczego nie przyszła.
– Widziałeś siebie w lustrze, głupcze?! Jak mogłabym kochać kogoś takiego jak Ty?! – śmiała mi się w twarz, a ja pobiegłem do domu.
W domu płakałem, leżąc na kolanach mamy, a ona i dziadek mnie uspokajali. Rano przyszedł do nas sąsiad i przyniósł pieniądze. Jak się okazało, zebrał je na moją operację, aby usunąć bliznę. Ludzie są tacy dobrzy!
Operacja zakończyła się sukcesem. Teraz mam prawie czterdzieści lat i jestem psychologiem dziecięcym. Spełniłem swoje marzenie – ratuję dzieci.
