Marek milczał. Jego twarz — zwykle pewna siebie, czasem wręcz arogancka — teraz była blada i zagubiona. Jego wzrok błądził po dokumentach, potem na mnie,
Droga do wioski wydawała się nie mieć końca. Noc zapadała powoli, a światła samochodu z trudem przebijały się przez ciemność i kurz unoszący się nad
Cisza, która zapadła w kuchni, była ciężka jak ołów. Cała trójka stała jak sparaliżowana — między twardością a kruchością — emocjonalny trójkąt, gotów runąć pod
Gdy pierwsi policjanci przekroczyli próg mieszkania, niemal natychmiast poczuli gęstość powietrza. Było ciężkie, jakby coś niewidzialnego unosiło się w ciemności. Zapach stęchlizny, kurzu i… czegoś
Na progu stała starsza pani Zofia — babcia Pawła — z uśmiechem osoby, która doskonale wie, że właśnie wchodzi w najciekawszy moment całego spektaklu. Scena
Po oficjalnym ogłoszeniu przez Elżbietę von Hoffmann o przekazaniu stanowiska dyrektora generalnego swojemu wnukowi Aleksandrowi, w sali zapanowała absolutna cisza. Pośród zgromadzonych przetoczyła się fala
Marek milczał. Jego twarz — zwykle pewna siebie, czasem wręcz arogancka — teraz była blada i zagubiona. Jego wzrok błądził po dokumentach, potem na mnie,
Dyrektor patrzył na Olgę w milczeniu. W gabinecie panowała cisza, przerywana tylko tykaniem zegara na ścianie. — Proszę, usiądź, Olgo — powiedział spokojnym głosem, bez
Wyszłam z tego mieszkania drżąc, tuląc Emmę do piersi. Był chłodny, wietrzny dzień, choć kalendarz wskazywał już wiosnę. Szłam bez celu, z rozdartym sercem i
Kiedy była jeszcze mała, Lena poznała Dymitra, chłopaka z sąsiedniej klasy. Był pewny siebie, przystojny i zawsze potrafił sprawić, że Lena czuła się wyjątkowo. Często